Kategoria: Świat wartości
Samodzielne odzyskiwanie danych z dysku
Umiejętności informatyczne wielu ludzi są bardzo znikome. Przeciętny Polak umie wykonać podstawowe czynności, jeżeli jednak przyjdzie co do czego, to tak naprawdę nie będzie umiał sobie poradzić. Doskonałym przykładem jest odzyskiwanie danych z dysku. Większości osób wydaje się, że jeżeli coś zostanie trwale z komputera usunięte, nie będzie można tego przywrócić. Okazuje się, że w ograniczonym stopniu może przywrócić dane z dysku każdy. Oczywiście mowa tutaj o tworzeniu kopii zapasowych dysku. Jeżeli będą one wykonywane regularnie, będzie można z większym prawdopodobieństwem odtworzyć stan komputera przez usunięciem ważnych danych. Trzeba to robić jednak regularnie, by mieć aktualny stan kopii. Jeżeli jednak coś co się usunęło nie było na niej zapisane, trzeba udać się do specjalisty. Wtedy ktoś kto nie jest informatykiem i nie zna się na sprawach z tym tematem związanych niewiele wskóra. W sytuacjach tak skrajnych o wiele lepiej jest wydać pieniądze na usługi profesjonalisty, niż podejmować bezskuteczne próby.
SPRAWA BADANIA HISTORYCZNEGO
Nie wiemy, i jest to sprawa badania historycznego, kiedy narodziła się świadomość moralna ludzi, w wyniku której ludzkość przestała być jednym spośród zoologicznych gatunków, osiągając wymiar własnego istnienia. Wiemy, że na gruncie tej świadomości pojawiła się (ponad dwa i pół tysiąca lat temu w kulturze europejskiej, wcześniej w kulturze Starożytnego Wschodu, w Chinach i Indiach) refleksja filozoficzna, która pod nazwą etyki towarzyszy człowiekowi w wysiłku nad zrozumieniem siebie, ludzkiego powołania, określeniem wartości i sensu ludzkiego życia, systemu powinności. Do wprowadzenia zagadnień etycznych w obręb filozofowania walnie przyczynili się sofiści (V-IV w. p.n.e., nazwa od gr. sofistai — wiedzący, nauczający), a do ich usamodzielnienia się Sokrates, Platon, Arystoteles, szkoły sokratyczne (cyników i cyrenaików), epikurejczycy i stoicy.
JAKO PIERWSI
Sofiści jako pierwsi zaczęli badać normy kierujące ludzkim postępowaniem i zastanawiać się nad ich pochodzeniem, znaczeniem, pełnionymi funkcjami. Sokrates wyróżnił normy moralne spośród innych norm postępowania jako te, które mają podstawę w naturze ludzkiej i w swym walorze powszechnym obejmują wszystkich ludzi; równocześnie zracjonalizował je jako prawdy rozumowe, stanowiące wiedzę etyczną. Następny poważny krok uczynili Platon i Arystoteles. Ten ostatni uczynił z etyki jedną z dyscyplin filozoficznych i poświęcił jej osobne prace (Etyka Nikomachejska, Etyka Eudemejska i Etyka Wielka; wprowadzenie stanowił Protreptikos — Zachęta do filozofowania).
JEDNA Z DEFINICJI
Jedną z pierwszych definicji tej dyscypliny przekazał nam Diogenes Laertios, autor Żywotów i poglądów słynnych filozofów, książki napisanej w III w. n.e. Czytamy w niej: „Filozofia ma trzy działy: fizykę (czyli filozofię przyrody), etykę i dialektykę (czyli logikę). Fizyka traktuje o wszechświecie i wszystkim, co się w nim znajduje, etyka o tym, jak należy żyć i co jest ważne dla człowieka, dialektyka zaś (czyli logika) dostarcza obu tym dyscyplinom sposobów dowodzenia”. W innym miejscu swego dzieła Laertios etykami nazywa tych, którzy „zajmują się obyczajami i moralnością” (Żywoty i poglądy słynnych filozofów, Warszawa 1982, s. 16-17).
Loading ...
