CEL I SENS ŻYCIA
Życie ludzkie jako zespół działań tworzy zwartą i dorzeczną całość, jeżeli cele ostateczne kierujące tymi działaniami układają się harmonijnie, czyli nie sprzeciwiają się sobie, lecz wspierają się wzajemnie. Może być, że wszystkie cele podporządkowują się jednemu celowi ostatecznemu i naczelnemu, który kieruje całym życiem człowieka. Życie poświęcone jakiemuś jednemu wielkiemu celowi, życie całkowicie oddanego swej pracy lekarza, nauczyciela, artysty, odkrywcy jest taką właśnie całością: o takim zharmonizowanym życiu powiemy, że ma sens. Natomiast nie ma sensu życie składające się z działań kierowanych dorywczymi impulsami, nie związanymi żadną jednoczącą je myślą, nieraz niezgodnymi ze sobą — życie z dnia na dzień pod wpływem doraźnych reakcji na okoliczności zewnętrzne. […]