DOKTRYNA SOKRATESA
Doktryna Sokratesa, jeśli spojrzeć na nią bliżej, jest właściwie doktryną moralną (Morał). Etyczność (das Ethische) to moralność obiektywna (Sittlichkeit) i moralność subiektywna (Moralitat), a potem – tylko moralność obiektywna. Dla doktryny moralnej momentem zasadniczym jest moje jasne rozeznanie, moja intencja; dominująca jest tutaj strona subiektywna, moje pojmowanie dobra. O doktrynie moralnej mówimy wtedy, jeżeli podmiot z siebie samego w pełnej wolności ustanawia określenia tego, co dobre, etyczne, godziwe, a ustanawiając te określenia z siebie samego zarazem znosi tę ich właściwość, że zostały one przez niego samego ustanowione, tak że stają się one wieczne, istniejące same w sobie i dla siebie. Natomiast moralność obiektywna jako taka polega raczej na tym, że ma się wiedzę, o tym, co dobre samo w sobie i dla siebie, i że się wedle tej wiedzy p o s t ę p uj e.