Polega ona na nieustannym hamowaniu, tłumieniu, ograniczaniu popędów niealtruistycznych i być może należałoby całą kulturę rozpatrywać jako przemożny proces tego poskramiania, jako potężny środek, który służy w ostatecznym wyniku stworzeniu har­monii między skłonnościami wszystkich poszczególnych jednostek. Pozornie wygląda to na proces nadzwyczaj dla jednostki bolesny, ponieważ częściowo tłumi on przecież popędy, wymagając rezygnacji. Ale tak się tylko zdaje, ponieważ ograniczenie to jest dla jednostki i tak konieczne i zbawcze, a niepohamowany rozwój popę­dów pociąga za sobą silną przykrość-skutek, a więc w każdym razie nie jest drogą do najbardziej wartościowego życia. Ma to znaczenie tak wielkie, że skłonności altruistyczne nieraz wcale jeszcze do opano­wania sytuacji nie wystarczają, a w celu utrzymania w szachu żywioło­wych sił potrzebne jest jeszcze współdziałanie innych popędów.

Rafał Marewiecki

Cześć jestem Rafał i witam Cię na moim blogu. Razem będziemy poruszać dosyć ciężki, lecz bardzo ciekawy temat jakim jest technika. Zapnij pasy i dołącz do przygody!