Eudajmonizm należy do najmocniej zakorzenionych przesą­dów filozoficznych. Zdanie, że człowiek dąży do szczęścia uchodzi za pewnik, równie wyświetlony jak niezbity. Zdanie to jest na wskroś błędne. Człowiek nigdy nie dąży do szczęścia, do rozkoszy, odczuwa jedynie jako rozkosz i szczęście urzeczywist­nienie swoich dążeń (podkr. – Z. K.). Szczęście jest pojęciem formalnym; oznacza ono tylko sposób, w jaki odczuwamy spełnienie naszych dążeń, urzeczywistnienie naszych wartości. Niepodobna wycis­nąć z tego formalnego i abstrakcyjnego pojęcia żadnej realnej treści. Każda treść naszej woli przyobleka ją z równą obojętnością. Czy to więc, gdy idzie o psychologiczną konstrukcję naszej działalności i na­szego życia, czy też o ich etyczną ocenę, punkt wyjścia mogą stanowić jedynie te treściowe, realne wartości, których spełnienie wyobraża sobie człowiek jako szczęście? S

Rafał Marewiecki

Cześć jestem Rafał i witam Cię na moim blogu. Razem będziemy poruszać dosyć ciężki, lecz bardzo ciekawy temat jakim jest technika. Zapnij pasy i dołącz do przygody!