SZCZĘŚCIE JAKO CEL WYCHOWANIA
Jeśli pojmuje się szczęście jako los szczęśliwy, to absurdem byłoby robić zeń ideę pedagogiczną, bo los nie jest od nas zależny. Natomiast rzecz nabiera sensu, jeśli szczęście pojmować jako stan, który sami możemy stworzyć. […] Można mieć wątpliwości, czy chwile szczęśliwe nadają się na rozsądny cel wychowania; natomiast wątpliwości te ustępują, jeśli szczęście rozumieć jako życie szczęśliwe. […] Szczęście jest wątpliwym celem wychowania, jeśli ma polegać na zaspokojeniu tylko materialnych potrzeb, ale zupełnie inaczej jest, jeśli polega również na zaspokojeniu potrzeb umysłowych, artystycznych, moralnych, religijnych, społecznych .